به تعویق انداختن کارها و انجام‌شان در دقیقه 90، عادتی است که بسیاری از ما با آن دست به گریبان هستیم. در روانشناسی به این عادت «بیزاری از انجام وظیفه» یا «وظیفه بیزاری» می‌گویند؛ اگرچه به طور معمول با نام‌هایی همچون «تعلل» و «اهمال کاری» هم شناخته می‌شود. جز تنبلی که به گمان بسیاری شایع‌ترین علت این موضوع است، به نظر شما چرا کارها را به تاخیر می‌اندازیم و چطور می‌توانیم جلوی آن را بگیریم؟
به تعویق انداختن کارها چه عواقبی را به دنبال دارد؟
